رواية اليتيمة والۏحش الفصل السابع 7 بقلم نورهان اشرف

عزت :بقولك اى برضاكى او ڠصب عنك حته لو كلفنى الموضوع مۏته هتطلقي منه و نتجوز

هند :وانا مش هقبل حته لو عملت فيا اى انا بحب جوزى و مش هطلق منه حته لو على رقبتي

عزت بسخرية:امممم انتى شكلك لسه بتحبي العڼف اصل انا فاكر المره اللى فاتت مسكتيش غير لم اضربتى لو انتى بتحبي العڼف انا بقا بمۏت فيه وعندى استعداد اوريكي العڼف بتاعى تانى

رفعت هند يدها لكى ټضرب ذلك المتبجح ولكن مسك عزت يدها وقال:ماهو مش كل مره انا هضرب ده حته عيب على شكلى ولا انتى رايك اى

بثقت هند فى واجهه وقالت :انت حيوان بجد وخلي بالك لو مبعتش عن طريقي انا هبلغ فيك البوليس

قالت كدا و مشيت بسرعه لا تريد ان تقف امامه ولو لثانيه واحده

ام عن عزت مسح حرك لسانه عل  شفايفه وقال :كنت فرس بنت الذينه و دلوقتي بقت اسد بس محدش هيروض الاسد ده غير انا

ام عن هند حاولت ان تتمسك ولا تظهر ضعفها امام امها او زين ابنها زين الرجال زى ما بتحب تقوله فاهو عشقها الاول و الاخير و حبها الأبدي تتذكر كيف تحيلت على امها لكى يبقا ذلك الصغير معاها وكتابته باسم ذلك الراجل الطيب صاحب المنزل فاهو عرض علي امها الزوج وهى طلبت منه ان يكتب ذلك الطفل لكى لا يحرمه من كلمه بابا

دخلت شقتها وجدت فضه تجلس تحمل الذلك الباكى الصغير

فضه بستغراب:اى ده انتى اى اللى راجعك بدرى كدا وبعدين مال لونك مخطۏف وكان فى حد بيجرى وراكى مالك يا هند

هند بتوتر :مفيش حاجه يا ماما انا تعبت شويه هو زين ماله

فضه :مفيش حبت مغص وانا عملت ليه نعناع وان شاء الله هيبقا بخير

هند :طب انا هروح اشوف عم صابر واجى اخده منك

حركت هند راسها وقالت :ماشي يا هند

خبطت هند على الباب و دخلت الاوضه وعلى واشه ابتسامه : ممكن ادخل

صابر بحب:طبعا يا بنتى تقدر ده انا حته كنت لسه بفكر فيكى